|
|
||||||
|
4.10.2003
- ( 14:44 ) Ásta
Þetta ljóð flaug í huga minn rétt fyrir dögun í morgun, eftir erfiðar draumfarir. Í draumi birtist mér illur dvergur og sagðist heita Eyrnamergur heimili mitt eru ljósheimar sagði hann og bauð mér lakkrísreimar. Og er ég vaknaði varð mér ljóst að illum minningum ber að farga. Annars lifa þær með manni, hrópa á mann, arga og garga. Meðalmennskudraumar líf okkar þyngja sagði stúfurinn og fór að syngja, jóðlaði vísur um lauslátu Lísu og fór svo með dónavísu. Vakandi sé ég hvert þetta stefnir: Í draumi voru mér valkostir gefnir. Hann vísaði mér á sannleikans lind en fyrir því var ég alveg blind. Við vísulesturinn hitnaði mér allri en ég lét á engu bera og kallaði hann þrjót. Við það fór hann hjá sér, afsakaði sig, og lofaði betrun og bót. Hann stóð þó ekki við það enda illkvittið grey Eftir blíðmælgi mikla stóð hann upp og - svei Augun tindruðu og andardrátturinn varð þungur svo reif hann niður buxurnar og við mér blasti --- og kafloðinn pungur. # 4.08.2003 - ( 12:58 ) Ásta Þetta nýja ljóð er á vissan hátt samið út frá persónulegri reynslu. Stundum er besta leiðin til að vinna út úr sársaukanum í gegnum listina. Pylsa/þytur Stúlka andrík létt á fæti pilsin litrík sveiflast af kæti blik í augum innan tíða undir baugum brosið blíða ó ætli hann komi ég get ekki beðið hvar er hann núna ég gái á gluggann hvar er púðrið ég dansa í hringi pilsin þyrlast hvernig er veðrið er hann kominn nei það var maður frá happdrætti heyrnalausra ég keypti miða þrýsti honum að barmi þarf að pissa ó hvað hvað ef hann kemur á meðan ég er alveg í spreng? Döpur lund angist ber svikin sprund pylsu fær sér í sárabætur. # 4.07.2003 - ( 09:28 ) Ásta Ég samdi þetta ljóð fyrir nokkrum mánuðum síðan en mér finnst það alltaf jafn sérstakt: Ljóð Ég sit við gluggann strýk líkamann mjúkan líkamann og læt mig dreyma um þig um hana um drauminn Drauminn sem vekur mig kitlar mig kyssir mig elskar mig alla Á meðan ég strýk mjúkan líkamann # - ( 01:10 ) Ásta Stundum kemur andinn svo skyndilega yfir mig og þá fæðast listaverkin: Veran Ég var að fara varð að vera veran varð og vera varð varasalva mér að gefa veruleika verð að velja að vera til en vara við verma verð og vara verð vilja verkið verður vart vert # 4.06.2003 - ( 02:06 ) Ásta Eitt gamalt og gott sem á alltaf sérstakan stað í hjarta mér: Söngur Puntsvínsins 1. Puntsvínin heillandi fara á kreik Fullkomnir makar í dýralífsleik En stingandi skapahár smádýrin ver svo puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 2. Sauðkind er þjóðlegt og hefðbundið val Ef finnurðu grænan og blómlegan dal Ef ekki er fjárhundur alltaf hjá þér en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 3. Keikó er kominn og kætist nú þjóð því ekki þarf lengur að notast við fljóð kátur hann reynir á þolrif hjá þér en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 4. Oft klifrar´ upp trjástofna iðand´ af þrá þar íkorna finnur sem skjótast á ská Ef ekki þinn hnefi mun fljótt svala þér því puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 5. Á hreindýrum haldgóðu taki má ná en músin er þolbetri þótt hún sé smá Hamsturinn undan í flæmingi fer og puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 6. Að ráðast á froska er skemmtileg iðja Ef sama er þér þó að blotni þín miðja Fiðrildið krúttlegt og knúsulegt er en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 7. Á síðkvöldum dýrlegt er köttinn að þjappa og moldvörpuholun´ er freistand´ að stappa Fiskarnir smjúga úr höndum á þér en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 8. Ef hugaður ertu og hefur stórt tól Taktu einn gíraffa standand´ á stól Hættu þér jafnvel í býflugnager því puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 9. Þú öpunum viljugum gamnar þér með Þeir óðfúsir hjálpa að fela þitt peð Jafn æstir þeir koma svo aftan að þér en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 10. Manstu er skúnknum þú þjöstnaðist á Fnykurinn fljótlega fældi þig frá Með áfengi dómgreind og smekkvísi fer og puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 11. Við ströndina einnig er ánægj´ að finna Mávarnir kalla og vilja þá stinna Í lóuna smýgur ef notar þú smér en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 12. Það á þolrifin reynir að hjakkast á maur Því lítill og pervisinn er þessi gaur Við allfyrstu gusuna spýtist frá þér en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 13. Í fjósinu heitfengin bíða þín naut og óska spennt eftir að finna þinn staut á bakinu breiðu þig klaufdýrið ber en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 14. Á vornóttum gæti svo freistað þín fluga þótt heimiliskötturinn verði að duga þú þráir að dýfa í gullfiskaker því puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 15. Fíllinn þér tælandi ranann sinn býður og snú´ ann sér við beint á vaðið þú ríður um vígstöðvar allar þig unaður fer en puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 16. Ef þráirðu snöggan og auðfegnin drátt þá kanínuhnoðrarnir opn´upp á gátt. En fláráðar hænurnar hlaupa frá þér og puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. 17. En þeir sem að tíma sinn þurfa að taka ættu að finna sér hæglátan maka því snigillinn kemst aldrei burtu frá þér og puntsvínin lát´ ekki níðast á sér. # - ( 02:02 ) Ásta Ljóðið sem var uppspretta þessa sérstaka ljóðabloggs: Óður til andlegrar fullnægingar Er vefarinn mikli spinnir sögu okkar stari ég á stórgerðar sokkabuxur Heimasætan föst í þríhyrningnum - frosin uppfull af ástríðu spyr ég um þvagsýnið Messías vantreystir útfarastjóranum Eitt hundrað tekulágir, húshreinir verkamenn! Flugbeittar klisjur missa nú marks Heitar hendur þínar, leitandi, saklausar er ég kynþokkafull eða kroppur? Magnaður hrollur situr eftir Hef ég fundið hina andlegu yfirbyggingu? # |
|
|||||
